Ik heb zelf in de jaren 90 eens een vrijstaat uitgeroepen. Ik snap deze mensen heel goed. Wel vervelend dat ze blijkbaar rechts-extremistisch zijn. Ik stem altijd links en “mijn vrijstaat” ging vooral over vrijheid en gelijkheid, niet over individualisme. Wat me vooral kwaad maakt in deze rapportage is dat iedereen spreekt over verplichtingen alsof het een natuurverschijnsel is. Onze natuurlijke staat is die van een zoogdier in een natuurlijke omgeving zonder (sociale) constructies. Niemand heeft gevraagd geboren te worden. Regels en wetten zijn uiteraard nodig om een overbevolkte wereld in goede banen te leiden, maar controleer wel even vooraf of een persoon aan die regels en wetten wil en kan voldoen voordat je het door hun strot boort. Feit dat deze beweging bestaat geeft m.i al aan dat het systeem faalt op een heel primair en basaal niveau.

  • OracOP
    link
    fedilink
    Nederlands
    41 year ago

    Ik heb enkele plekken in het buitenland geprobeerd toen ik jonger was, maar ook daar loop je aan tegen het feit dat je toch altijd met anderen te maken hebt (of het nu een overheid is of een militia).

    Hoe ik het leven het liefst voor me zie heeft geen makkelijk antwoord (althans niet op een forum als dit). Het ligt ook aan de context (in de huidige wereld of in een ideale wereld?). Mijn uitgangspunt is altijd dat we als mens gewoon een soort (zelf)gedomesticeerde apen zijn. Onze hersenen zijn geëvolueerd om oplossingen te bedenken voor problemen (eten, overleven, voortplanting, ziektes, rampen, enz.) en -zoals anderen al aangeven- behoren we tot een sociale diersoort. In die zin voel ik mij niet thuis in een wereld waarin men niet samenwerkt vanuit het idee dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten en allemaal (binnen een bepaalde bandbreedte) hetzelfde nodig hebben.

    Ik heb in mijn werk altijd afgevraagd “lost dit iets op?”, “komt het terecht waar het nodig is?” en “benadeeld het een ander?” Als ik een kat langs de weg zie liggen die gewond is dan help ik die, niet omdat het mij iets oplevert of omdat ik er iets voor terug verwacht, maar omdat ik begaan ben met het leed, omdat ik een urgentie voel iets te doen. En ik heb me zo ook altijd opgesteld naar mensen; ik help niet omdat ik iets terug wil of verwacht. En waar ik moeite mee had en heb is dat daar vaak misbruik van wordt gemaakt en dat het omgekeerde niet ook zo is (als ik hulp nodig had moest daar wel altijd iets tegenover staan).

    Het heeft me niet bitter gemaakt of kwaad, maar wel afzijdig. En ik herken dat ik net zo min het recht heb om mijn wereldbeeld en ideologie van een ander te verlangen als andersom. Ik geloof ook niet dat een ideale wereld bestaat, maar erger nog geloof ik niet dat een goede wereld bestaat voor iedereen. In alle eerlijkheid had ik liever niet geboren willen worden. Als kind (lagere schooltijd) viel ik 's avonds al huilend in slaap fantaserend over hoe ik alleen in een ruimteschip in de leegte van het universum woonde.

    Meer praktisch gezien denk ik dat we een heel stuk zouden komen als we zouden stoppen valse tegenstellingen te creeren. Ik denk niet dat kapitalisme en communisme (bijvoorbeeld) elkaar bijten. Het zijn 2 systemen die elk een oplossing kunnen bieden voor specifieke problemen. In de publieke sector denk ik dat een meer sociaal systeem beter werkt, terwijl in de luxe-sector een meer kapitalistisch systeem beter kan worden toegepast. In productie denk ik dat een technocratische aanpak beter werkt, terwijl in de sociale sector democratie beter is. Nou ja, dat is in allemaal heel kort door de bocht, maar het geeft hopelijk een idee van hoe ik het leven zie en liefst zou zien?