Κάποτε η Φιλοσοφική Σχολή ήταν από τις πιο απαιτητικές. Τολμούσαν να διαγωνισθούν για την εισαγωγή σε αυτήν οι καλύτεροι μαθητές. Κι αν όχι οι άριστοι, τουλάχιστον όσοι αγαπούσαν το διάβασμα.
Κάποτε η Φιλοσοφική Σχολή ήταν από τις πιο απαιτητικές. Τολμούσαν να διαγωνισθούν για την εισαγωγή σε αυτήν οι καλύτεροι μαθητές. Κι αν όχι οι άριστοι, τουλάχιστον όσοι αγαπούσαν το διάβασμα.
Δου αράδες πάνω:
Έλα να ανάβει η πολιτική συζήτηση! Δυστυχώς όμως θα σας απογοητεύσω, διότι δεν συμφωνώ με τον πολιτικό σχολιασμό του αρθρογράφου. Δεν συμφωνώ και με την πολιτικοποίηση του θέματος της υποβάθμισης των φιλολογικών/φιλοσοφικών σχολών, στην οποία υποβάθμιση και εστίασα και γι’ αυτό το ανέβασα, και ούτε καν θα το παρατηρούσα αν δεν το σχολιάζατε. Συμφωνώ όμως ότι η υποβάθμιση αυτή, και γενικότερα των ανθρωπιστικών επιστημών, οδηγεί σε μια γενικότερη πνευματική και ηθική έκπτωση, στην ενίσχυση του ατομικισμού και του καπιταλιστικού/καταναλωτικού τρόπου ζωής. Η ενασχόληση με τις ανθρωπιστικές επιστήμες δεν φέρνει χρήμα, σε αντίθεση με τις θετικές/τεχνολογικές προς τις οποίες στρέφονται οι περισσότεροι, επιδιώκοντας -και δικαιολογημένα- την απόκτηση χρήματος.
Οκ οπότε συμφωνείς πως υπάρχει μια πνευματική και ηθική έκπτωση με τον δημοσιογράφο αλλά όχι στο ποια είναι αυτή.
Ως παράδειγμα στο σχόλιο σου βλέπω την ενίσχυση του ατομικισμού και του καπιταλιστικού/καταναλωτικού τρόπου ζωής. Ως αίτιο όμως θεωρείς την έλειψη χρημάτων στις ανθρωπιστικές επιστήμες. Μήπως λοιπόν και παλαιότερα τα κίνητρα ήταν για μεγάλο κομμάτι των ασχολούμενων με ανθρωπιστικές επιστήμες πάλι η χρηματική αποκατάσταση; Ή η, κατά τη γνώμη μου όχι πολύ καλύτερη, επιδίωξη ενός στάτους;
Οχι μόνο ο ατομικισμος, αλλά κ η άγνοια, η χειραγώγηση, η ανασφάλεια, η παραίτηση, η ανελευθερια, η ανισότητα, η καταπίεση, η εγκληματικοτητα, ο ναρκισσισμος ακόμα, δεν είναι όλα αυτά συνέπειες μιας πνευματικής και ηθικής κατάπτωσης;
Δεν ξέρω αν ποτέ έφερνε χρήμα η ενασχόληση με τις ανθρωπιστικες επιστήμες. Το κοινωνικό κύρος συμφωνώ ότι υπήρξε κίνητρο. Δεν ξέρω αν το απολάμβαναν όμως όλοι. Όπως κ με την ιατρική κάποτε. Οσοι τη σπούδαζαν, για το χρήμα ή το κύρος το έκαναν;
Ναι, το θέμα είναι εάν πράγματι έχουν αυξηθεί όλα αυτά.
Συμφωνώ πως ήταν περισσότερο το κύρος και ίσως η σιγουριά το δημοσίου για κάποιους.
Και για τα δύο και δυστυχώς μεγάλο ποσοστό χωρίς καθόλου μέτρο.
Νομίζω η μόνη αξία του Καστοριαδη απαντάει κάπως σε αυτό.